M/

Prawdę mówiąc, nie pamiętam takiego obozowania z mamą. Wiem, że moja mama opowiadała mi historie, kiedy byłam bardzo mała, ale nie mam z tego okresu zbyt wielu wspomnień. To, co faktycznie pamiętam jako taki „przebłysk”, to podziwianie blasku księżyca, siedząc w łóżku moich rodziców; pamiętam, że nie chciałam iść do siebie i chciałam zostać, aby nadal na niego patrzyć..

T/

Przede wszystkim pamiętam rozmowy z babcią w jej łóżku przed pójściem spać. Włączała radio, a ja zadawałam jej tysiące pytań o wszystko, co przychodziło mi do głowy, od bzdur po pytania egzystencjalne..

M/

Z moimi córkami rzeczywiście mam więcej tych doświadczeń typu obóz mama, a właściwie teraz, gdy są już nastolatkami, nawet więcej niż wtedy, gdy były małe. To, co Manuela lubi najbardziej, to spanie ze mną. Kiedy mojego męża nie ma w domu albo ją coś boli, albo jest zdenerwowana, zawsze śpimy razem. A ja, kiedy cierpię na bezsenność, bardzo lubię z nią spać. To też mówienie sobie intymnych rzeczy; tak wiem, to brzmi bardzo idyllicznie, ale naprawdę bardzo często to robimy..

T/

Choć może to zabrzmieć banalnie, nie ma na świecie nic piękniejszego niż gdy się budzisz i widzisz uśmiech dzieci i bawisz się z nimi jeszcze przez chwilę przed wstaniem. Jestem szczęściarą, bo uwielbiam jeść śniadanie w łóżku, a mój mąż robi nam śniadania w weekendy. Ta chwila bycia razem we czwórkę jest moją najulubieńszą..

M/

Myślę, że to miało silny wpływ na nas, gdyż potrzebujemy takich chwil wyciszenia, a ta tradycja sprawia, że wzmacniają się więzi między nami. Teraz, gdy są nastolatkami, myślę, że po części te chwile sprawiły, że stworzyliśmy związek pełen zaufania i mamy wielką radość z przebywania razem. Powstała bardzo, bardzo piękna więź..

T/

Myślę, że dzięki temu jesteśmy bardziej świadomi rodzicielstwa i tego, jak ważny jest kontakt fizyczny, aby dzieci czuły się wysłuchane i kochane..